Crnogorski pokret podnosi krivičnu prijavu zbog pljačke državne imovine
Podgorica, 30.mart 2019.
Crnogorski pokret je podnio krivičnu prijavu Vrhovnom državnom tužilaštvu Crne Gore, Odjeljenju za suzbijanje organizovanoga kriminala, korupcije,terorizma i ratnih zločina, protiv Srpske pravoslavne crkve, Mitropolije crnogorsko-primorske, i opštine Budva zbog zbog krivičnih djela zloupotrebe položaja u privrednome poslovanju iz čl. 272, zloupotrebe službenoga položaja iz čl. 416, falsifikovanja službene isprave iz čl. 414 i fasifikovanja isprave iz čl. 412 KZ Crne Gore.
U više crnogorskih medija je 28. marta 2019. godine objavljeno je da će Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve, u Budvi, na dobru crkve Svete Petke, na gradskoj zaobilaznici, ubrzo početi izgradnju saborne crkve posvećene Svetome Marku. Iz cetinjske filijale SPC-a tvrde da je to zemljište njihovo vlasništvo, iako je crkva Svete Petke pravno lice u vlasništvu države Crne Gore, matični broj 9992002602661, što je očigledno iz pośedovnoga lista broj 290, KO Budva, od 17. 12. 2007 godine. Matični broj cetinjske filijale Srpske pravoslavne crkve je 6917000000089, koji joj je, inače, nezakonito dodijeljen kao stranome pravnome licu koje je neregistrovano u državi Croj Gori, što je čini ilegalnim pravnim subjektom. Gradnju je planirala na mjestu postojeće gradske kapele, koju je, kako njen mitropolit Amfilohije neosnovano tvrdi, izgradila opština bez dozvole Beogradske patrijaršije na "njihovom" zemljištu, te da će se ona morati izmjestiti da bi se uredilo mjesto za sabornu crkvu. Sa time je neosnovano saglasila opštinska uprava. Na tome zemljištu, na osnovu dozvole opštine Budva, preduzeće HDL već gradi supermarket, a tik pored njega će se graditi i saborna Crkva. Beogradska patrijaršija, predstavljajući se lažno kao vlasnik zemljišta, koje je u vlasništvu crkve Svete Petke, odnosno, države, predmetno zemljište već izdaje u zakup preduzeću HDL i od toga ubira prihode koji joj ne pripadaju.
Ovakav status cetinjske filijale Beogradske patrijaršije, koji joj dozvoljava da crkvenim zemljištem u državnome vlasništvu u Budvi raspolaže kao sopstvenim vlasništvom, ubira rentu od njega, gradi na njemu, odlučuje o njegovoj namjeni, proizvod su:
- zloupotrebe položaja u privrednome društvu službenoga N.N. lica iz budvanskih opštinskih preduzeća, koje prekoračenjem ovlašćenja dozvoljava da Beogradska patrijaršija pribavlja protivpravnu imovinsku korist, što je kažnjivo po čl. 272;
- falsifikovanja javne isprave o vlasništvu s namjerom da je Beogradska patrijaršija upotrijebi kao validan dokument, koje je izvršilo N.N. lice iz Srpske pravoslavne crkve, što je kažnjivo po članu 412;
- falsifikovanja službene isprave s neistinitom sadržinom, ovjerom pečatom, koje je izvršilo N.N. lice iz administracije opštine Budva, što je kažnjivo po članu 414 i
- zloupotrebe službenoga položaja N.N. činovnika iz opštine Budva, prekoračenjem službenih ovlašćenja, s ciljem da se državi nanese šteta, što je kažnjivo po članu 416 Krivičnog zakona Crne Gore.
Cetinjska Mitropolija nikada nije bila vlasnik crkava i manastira U Crnoj gori. Članom 129 stav 1 Ustava za Knjaževinu Crnu Goru iz 1905. je bilo propisano da „Mitropoliji crnogorskoj pripada unutrašnja uprava istočno-pravoslavne crkve“, što znači da ona nije bila nosilac prava svojine nad crkvama i manastirima. Svaka crkva, svaki manastir po zakonima Knjaževine, odnosno Kraljevine Crne Gore bila je posebno pravno lice. Članom 716 opšteg imovinskog Zakonika bilo je propisano da su imaoci pravoslavne crkve, manastiri i druge crkvene ustanove. Saglasno tome članom 99 Ustava pravoslavnih konsistorija u knjaževini Crnoj Gori bilo je propisano da „ svaka crkva uopšte, a posebno parohijska ima pravo da bude vlasnikom onog dijela opšte imovine crkvene koje joj pripada (stav 1), te da crkva ima sva ona prava koja uživa svaki drugi lični imaonik i ona sama za sebe predstavlja samostalnu juridičku ličnost ( stav 2 ).“
Nikodim Milaš u svom djelu „Pravoslavno Crkveno Pravo“ zaključuje da je svaka crkva i svaki manastir posebno pravno lice.
Na temelju, kako propisa svetovne vlasti u knjaževini Crnoj Gori tako i crkvenih propisa proizilazi da su u Knjaževini odnosno Kraljevini Crnoj Gori crkve i manastiri bili posebna pravna lica nad kojima Mitropolija nije imala vlasničke kompetencije.
U vrijeme kraljevine Jugoslavije pravni status crkava i manastira bio je isti. Svaka crkva bila je samostalno pravno lice i da Srpska Pravoslavna Crkva ni tada, kao hegemon i jedina u zemlji, nije bila njihov vlasnik, čak se nije ni usuđivala da nad njima uspostavi vlasnička prava.
U socijalističkoj Jugoslaviji ovakav status crkava i manastira nije nijednim zakonom mijenjan, sve do posljednjeg izlaganja katastarskih operata crkve i manastiri su bili upisani kao posebna pravna lica i ni u jednom Srpska Pravoslavna Crkva nije označena kao njihov vlasnik.
Po ko zna koji put upozaravamo državna tužilaštva Crne Gore na uzurpaciju državne imovine od strane eprahije SPC sa śedištem na Cetinju, a da se ne preduzima ništa po tom pitanju. Tim nečinjenjem tužilaštvo ne vrši svoju funkciju zaštitte državne imovine od nelegalnog otuđenja i zloupotrebe, što ih, na određeni način, čini saučesnicima u tim nelegalnim rabotama. Opet, na jednoj strani se vode političke i medijske kampanje zbog iznesenih optužbi za nelegalne radnje pojedinih državnih organa, dok sa druge strane, isti ti koji vode te kampanje okreću glavu od nesumnjivih zloupotreba kada je u pitanju ogromno bogastvo Crne Gore u sakralnim objektim i zemljištu koji donose ogromne prihode nelegalnom uzurpatoru, kao i od kriminalne devastacije kulturnog naslijeđa Crne Gore prvog reda.
Umjesto da se javno otvori pitanje vlasništva nad sakralnom imovinom u Crnoj Gori i preispitaju se sve nezakonite radnje i upisi, počev od dodjeljivanja pravnih atributa eparhiji SPC u Crnoj Gori bez njene registracije u nezavisnoj državi Crnoj Gori, pa do upisa vlasništva po osnovama koji predstavljaju ruganje pravnoj nauci, imovinskom pravu i svemu onome što pravna nauka smatra relevantnim osnovama za upis svojine, utvrdi odgovornost za nezakonito postupanje, to pitanje se politizuje i izbjegava se njegovo rješavanje iz političkog oportunizma, bez obzira da li se radi o poziciji, opoziciji, nevladinom sektoru. Ili samoproglašenim nezavisnim medijima.
Crnogorski pokret
U više crnogorskih medija je 28. marta 2019. godine objavljeno je da će Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve, u Budvi, na dobru crkve Svete Petke, na gradskoj zaobilaznici, ubrzo početi izgradnju saborne crkve posvećene Svetome Marku. Iz cetinjske filijale SPC-a tvrde da je to zemljište njihovo vlasništvo, iako je crkva Svete Petke pravno lice u vlasništvu države Crne Gore, matični broj 9992002602661, što je očigledno iz pośedovnoga lista broj 290, KO Budva, od 17. 12. 2007 godine. Matični broj cetinjske filijale Srpske pravoslavne crkve je 6917000000089, koji joj je, inače, nezakonito dodijeljen kao stranome pravnome licu koje je neregistrovano u državi Croj Gori, što je čini ilegalnim pravnim subjektom. Gradnju je planirala na mjestu postojeće gradske kapele, koju je, kako njen mitropolit Amfilohije neosnovano tvrdi, izgradila opština bez dozvole Beogradske patrijaršije na "njihovom" zemljištu, te da će se ona morati izmjestiti da bi se uredilo mjesto za sabornu crkvu. Sa time je neosnovano saglasila opštinska uprava. Na tome zemljištu, na osnovu dozvole opštine Budva, preduzeće HDL već gradi supermarket, a tik pored njega će se graditi i saborna Crkva. Beogradska patrijaršija, predstavljajući se lažno kao vlasnik zemljišta, koje je u vlasništvu crkve Svete Petke, odnosno, države, predmetno zemljište već izdaje u zakup preduzeću HDL i od toga ubira prihode koji joj ne pripadaju.
Ovakav status cetinjske filijale Beogradske patrijaršije, koji joj dozvoljava da crkvenim zemljištem u državnome vlasništvu u Budvi raspolaže kao sopstvenim vlasništvom, ubira rentu od njega, gradi na njemu, odlučuje o njegovoj namjeni, proizvod su:
- zloupotrebe položaja u privrednome društvu službenoga N.N. lica iz budvanskih opštinskih preduzeća, koje prekoračenjem ovlašćenja dozvoljava da Beogradska patrijaršija pribavlja protivpravnu imovinsku korist, što je kažnjivo po čl. 272;
- falsifikovanja javne isprave o vlasništvu s namjerom da je Beogradska patrijaršija upotrijebi kao validan dokument, koje je izvršilo N.N. lice iz Srpske pravoslavne crkve, što je kažnjivo po članu 412;
- falsifikovanja službene isprave s neistinitom sadržinom, ovjerom pečatom, koje je izvršilo N.N. lice iz administracije opštine Budva, što je kažnjivo po članu 414 i
- zloupotrebe službenoga položaja N.N. činovnika iz opštine Budva, prekoračenjem službenih ovlašćenja, s ciljem da se državi nanese šteta, što je kažnjivo po članu 416 Krivičnog zakona Crne Gore.
Cetinjska Mitropolija nikada nije bila vlasnik crkava i manastira U Crnoj gori. Članom 129 stav 1 Ustava za Knjaževinu Crnu Goru iz 1905. je bilo propisano da „Mitropoliji crnogorskoj pripada unutrašnja uprava istočno-pravoslavne crkve“, što znači da ona nije bila nosilac prava svojine nad crkvama i manastirima. Svaka crkva, svaki manastir po zakonima Knjaževine, odnosno Kraljevine Crne Gore bila je posebno pravno lice. Članom 716 opšteg imovinskog Zakonika bilo je propisano da su imaoci pravoslavne crkve, manastiri i druge crkvene ustanove. Saglasno tome članom 99 Ustava pravoslavnih konsistorija u knjaževini Crnoj Gori bilo je propisano da „ svaka crkva uopšte, a posebno parohijska ima pravo da bude vlasnikom onog dijela opšte imovine crkvene koje joj pripada (stav 1), te da crkva ima sva ona prava koja uživa svaki drugi lični imaonik i ona sama za sebe predstavlja samostalnu juridičku ličnost ( stav 2 ).“
Nikodim Milaš u svom djelu „Pravoslavno Crkveno Pravo“ zaključuje da je svaka crkva i svaki manastir posebno pravno lice.
Na temelju, kako propisa svetovne vlasti u knjaževini Crnoj Gori tako i crkvenih propisa proizilazi da su u Knjaževini odnosno Kraljevini Crnoj Gori crkve i manastiri bili posebna pravna lica nad kojima Mitropolija nije imala vlasničke kompetencije.
U vrijeme kraljevine Jugoslavije pravni status crkava i manastira bio je isti. Svaka crkva bila je samostalno pravno lice i da Srpska Pravoslavna Crkva ni tada, kao hegemon i jedina u zemlji, nije bila njihov vlasnik, čak se nije ni usuđivala da nad njima uspostavi vlasnička prava.
U socijalističkoj Jugoslaviji ovakav status crkava i manastira nije nijednim zakonom mijenjan, sve do posljednjeg izlaganja katastarskih operata crkve i manastiri su bili upisani kao posebna pravna lica i ni u jednom Srpska Pravoslavna Crkva nije označena kao njihov vlasnik.
Po ko zna koji put upozaravamo državna tužilaštva Crne Gore na uzurpaciju državne imovine od strane eprahije SPC sa śedištem na Cetinju, a da se ne preduzima ništa po tom pitanju. Tim nečinjenjem tužilaštvo ne vrši svoju funkciju zaštitte državne imovine od nelegalnog otuđenja i zloupotrebe, što ih, na određeni način, čini saučesnicima u tim nelegalnim rabotama. Opet, na jednoj strani se vode političke i medijske kampanje zbog iznesenih optužbi za nelegalne radnje pojedinih državnih organa, dok sa druge strane, isti ti koji vode te kampanje okreću glavu od nesumnjivih zloupotreba kada je u pitanju ogromno bogastvo Crne Gore u sakralnim objektim i zemljištu koji donose ogromne prihode nelegalnom uzurpatoru, kao i od kriminalne devastacije kulturnog naslijeđa Crne Gore prvog reda.
Umjesto da se javno otvori pitanje vlasništva nad sakralnom imovinom u Crnoj Gori i preispitaju se sve nezakonite radnje i upisi, počev od dodjeljivanja pravnih atributa eparhiji SPC u Crnoj Gori bez njene registracije u nezavisnoj državi Crnoj Gori, pa do upisa vlasništva po osnovama koji predstavljaju ruganje pravnoj nauci, imovinskom pravu i svemu onome što pravna nauka smatra relevantnim osnovama za upis svojine, utvrdi odgovornost za nezakonito postupanje, to pitanje se politizuje i izbjegava se njegovo rješavanje iz političkog oportunizma, bez obzira da li se radi o poziciji, opoziciji, nevladinom sektoru. Ili samoproglašenim nezavisnim medijima.
Crnogorski pokret 
